گردشگری قبل از جنگ
وجود بزرگترین بندر تجاری ایران (آنهم در زمانی که دبی روستایی کوچک بود) و استقرار بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ تجاری، جریان سه رودخانه در شهر، طبیعت زیبای جزیره مینو و نخلستان‌های انبوه شلمچه که در زمان جنگ به کلی نابود شد، خرمشهر را به شهری تجاری ـ تفریحی تبدیل کرده بود.
خرمشهر مقصد کسانی بود که یا برای بازرگانی و معامله و استفاده از امکانات بندری جهت حمل کالاهای خود به این شهر سفر می‌کردند و یا برای تفریح بر روی کارون و اروند و بهمنشیر و یا استفاده از طبیعت زیبای شلمچه و یا جزیره مینو. البته در ایام نوروز خرمشهر یکی از مقاصد اصلی هموطنانی بود که خوزستان را بعنوان مقصد خود انتخاب می‌کردند.
گردشگری بعد از جنگ
خرمشهر در آبان ماه سال ۱۳۵۹ به اشغال ارتش متجاوز عراق درآمد و در خردادماه سال ۱۳۶۱ از دشمن بازپس گرفته شد. پس از پایان جنگ خرمشهر نقش خود را بعنوان یکی از مقاصد گردشگری مهم استان خوزستان
حفظ کرد ولی اینبار نه بعنوان مقصدی تجاری ـ تفریحی بلکه بعنوان یکی از مناطقی که یادآور دفاع دلیرانه فرزندان ایران از وجب وجب خاک وطن بود. صرفنظر از ایام نوروز که خرمشهر میزبان گردشگرانی است که برای گذراندن ایام فراغت به این شهر سفر می‌کنند، سیل عظیم ایرانیانی که تحت عنوان کاروانهای راهیان نور جهت بازدید از آثار هشت سال دفاع مقدس در مقابل دشمن به این شهر روانه می‌شود. این شهر را به یکی از مقاصد اصلی گردشگران استان تبدیل کرده است.
به گزارش برخی صاحبنظران تعداد بازدیدکنندگان کاروانهای راهیان نور در سال قریب به ۵/۲ میلیون نفر است. بعضاً خارجیان نیز در میان بازدیدکنندگان دیده می‌شوند که اینبار نه برای قدم زدن در بازارهای پر رونق خرمشهر (به نام‌های سیف و صفا) و معامله وتجارت، که اینبار برای بازدید از مظهر مقاومت یک ملت و دردانه ایران زمین به این شهر سفر می‌کنند.
قبل از جنگ حضور گردشگران داخلی و خارجی موجب رونق اقتصادی و اشغال‌زایی مستمر بود ولی بعد از جنگ حضور گردشگران بدلیل عدم نقش آفرینی آنان در اقتصاد شهری فقط یک هدیه به خرمشهر پیش‌کش کرده‌اند: زباله.
